Çatlak Ayna

Zihnin kıvrımlı koridorları ölümü ve 

doğumu bir çatı altına alamadı hiçbir zaman.

Kaçıp gitmelerimle falan değil.
içime attıklarımla meşhurum.

Bildiğiniz cehennemi yaşıyorum.
Yaradana ayıp olmasın diye.

Ne zaman kaybedecek bir şeyim kalmadı diye düşünecek olsam hemen koşarak yarı çatlak ve çıplak aynama bakıyorum.

Her ne kadar solgun olsa  da yüzüm, 

kırgın olsa da ruhum ve

cehennemi yaşasam da 

Bir ben kaldım diyorum kendi kendime.

Ama artık aynama bakamıyorum. Bazen koridorun önünden geçerken hiç olmayan yansımam çarpıyor gözüme ve oraya yığılıp kalıyorum.

Aynalara baksam bile; ne solgun yüzüm, 

Ne kırık kalbim, 

Ne kesik ruhum görünüyor artık.

Diyeceğim o ki:
Kesik ruhumun çatlak aynasıyla yüzleşmeye kalkışmaktan vazgeç. Yoruldum aynadaki suratımı yumruklamaktan.

Kürt Filozof